بررسی ارتباط ریسک فاکتورهای ارگونومیکی و ناراحتی های اسکلتی- عضلانی کارگران ساختمانی در پالایشگاه تهران

زمینه و هدف: ناراحتی‌های اسکلتی ـ عضلانی بخش عمده‌ای از بیماری و ناتوانی‌های شغلی در محیط‌های کاری را به خود اختصاص‌می-دهند. به‌منظور پیشگیری از بروز اختلالات، نیاز به ارزیابی ارگونومیکی محیط کار و فعالیت‌های شغلی می‌باشد. این مطالعه به‌منظور ارتباط ناراحتی‌های اسکلتی ـ عضلانی با ریسک فاکتورهای ارگونومیکی مشاغل براساس روش WERA در پروژه‌ی عمرانی می‌باشد. موادّ و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی ـ تحلیلی، مشاغل 42 کارگر (کلیه‌ی کارگران) در تابستان 1393 در پروژه‌ی ساخت مسجد پالایشگاه شهید تندگویان تهران با روش ارزیابی ریسک‌های ارگونومیکی محل کار (WERA) ارزیابی‌شد. مشاغل مورد مطالعه‌ی بنایی، فرزکاری، دریل‌کاری و هیلتی می‌باشد. برای ارزیابی ناراحتی‌های اسکلتی ـ عضلانی، از پرسش‌نامه‌ی کرنل استفاده‌شد. آنالیز آماری اطلاعات جمع‌آوری‌شده با نرم‌افزار آماریSPSS نسخه‌ی 16 و روش پیرسون انجام‌شد. یافته‌ها: باتوجه به میانگین سنّی کاگران 24/7±12/29، بیشترین ناراحتی در ناحیه‌ی پشت(4/52درصد) و مچ دست(22درصد) و کمترین برای قسمت تحتانی پا (2/3 درصد) و باسن(6/1درصد) بوده‌است. میانگین نمره‌ی نهایی WERA برابر با 41/8± 78/38 می‌باشد که نشان-دهنده‌ی ریسک روبه‌بالای وظایف برای شیوع اختلالات اسکلتی ـ عضلانی می‌باشد. ناراحتی کمر و مچ با وضعیت پوسچر شغلی فرزکاری، دریل‌کاری، هیلتی و بنایی معنادارمی‌باشد. (05/ 0P